تحميل كتاب زندگی مشترک جرأت می خواهد pdf
الكاتب: Frédéric Fanget
التقييم:3.62
هر زندگی زناشویی متکی به کیمیاگری منحصر‌به‌فردی است که از آشنایی بین دو نفر حاصل می‌شود. در این رابطه، هرکس سهمی دارد. دو طرف، مطابق رفتارهای شریک زندگی خود، بخشی از شخصیت خود را به نمایش می‌گذارند و به‌گونه‌ای رابطه برقرار می‌کنند که بازتاب آن، کاملاً در دیگری نمایان است. به این ترتیب، سهم اصلی هر زوج به کمک دو ابزار معین می‌شود. زوج‌هایی که برای مشاوره به من مراجعه می‌کنند، معمولاً در رابطه‌شان دچار مشکل شده‌اند. آن‌ها با یکدیگر بحث می‌کنند، مخالف هم هستند و یکدیگر را سرزنش می‌کنند. بیشتر زوج‌ها، در لحظات و موقعیت‌های بسیاری با مشکل مواجه می‌شوند. وقتی ناگهان مشکلی پیش می‌آید، به‌‌زحمت برای حل آن اقدام می‌کنند و کمتر خود را مقصر می‌دانند. اغلب زوج‌ها، برای آن‌که بتوانیم به‌راحتی متوجه مشکلاتشان بشویم، عادت دارند که مسائل را بزرگ‌نمایی کنند. آن‌ها درباره مشکلاتشان، تقریباً سردرگم هستند و آگاهی چندانی از مسائل خود ندارند. چالش عاطفی هم دقیقاً همین جا شکل می‌گیرد رنج عشق، آینده فرزندان و ترس از شکست. در نتیجه، گاهی از یکدیگر جدا می‌شوند و گاهی هم با هم می‌مانند. بسیاری از زوج‌ها از زندگی خود ناراضی هستند. در حالی که بیشتر آن‌ها همه چیز را برای خوشبختی در اختیار دارند؛ مانند عشق، احترام متقابل و ارزش‌های مشترک. من پس از گفت‌وگو با بیمارانم متوجه شده‌ام که آن‌ها، برای درکِ بهتر تداوم، حفاظت و موفقیت زندگی مشترک خود فقط به نشانه‌هایی ساده نیاز دارند. من در این کتاب، مجموعه‌ای از نشانه‌ها و دستورالعمل‌ها را به شما پیشنهاد می‌کنم. معادله ۳=۱+۱، نماد یک رابطه زناشویی متعادل و رضایت‌بخش است. در چنین رابطه‌ای، هرکس در محدوده مشترک زندگی زناشویی، سهمی ویژه دارد. (به الگوی زیر توجه کنید) علاوه بر این، هرکس بخشی از خود را خارج از محدوده زندگی زناشویی نگه می‌دارد تا هنگام تنش و درگیری بتواند استقلال و ثبات خود را حفظ کند. از سوی دیگر، این الگو به زوج‌ها امکان می‌دهد تا هرکدام بتوانند کاملاً برای خود زندگی کنند. در این الگو، زن و شوهر فضای مشترکی دارند که متعادل است. در واقع، ممکن است یکی از آن‌ها به دلیل هم‌جوشی بیشتر، خواستار ۸۰ درصد از محدوده مشترک باشد، در حالی که دیگری مستقل‌تر است و تنها به ۲۰ درصد از این محدوده نیاز دارد. در نتیجه در این رابطه، یکی در هم‌جوشی افراط می‌کند و دیگری استقلالی بیش از حد دارد. بنابراین، این نکته بسیار مهم است که زن و شوهر، درباره خواسته‌های خود از زندگی مشترک و همچنین نیازشان به استقلال، تقریباً تفاهم داشته باشند. با این وجود، این محدوده مشترک می‌تواند در طول زندگی تکامل یابد. ما در ۲۰، ۳۰، ۴۰، ۵۰ یا ۷۰ سالگی انتظارهای مشابهی نداریم.
